1918-ci il mayın 28-də Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin Milli Şurası İstiqlal
Bəyannaməsini imzalamaqla Azərbaycanın müstəqilliyini dünyaya bəyan etmiş,
xalqımızın çoxəsrlik dövlətçilik ənənələrini davam etdirmişdir. Qısa dövr ərzində
Azərbaycanın ilk parlamenti, hökuməti yaradılmış, dövlət atributları təsis olunmuş,
sərhədləri müəyyən edilmiş, dövlət quruculuğu sahəsində mühüm tədbirlər həyata
keçirilmiş, Cümhuriyyətin beynəlxalq münasibətlər sisteminin subyekti kimi tanınması,
diplomatik müstəvidə milli maraqların qorunması istiqamətində mühüm addımlar
atılmışdır. Yeni fəaliyyətə başlamış parlamentin qəbul etdiyi qanunlar milli müstəqilliyin
möhkəmləndirilməsində, ölkədə siyasi, iqtisadi və mədəni inkişafın təmin olunmasında,
demokratik prinsiplərin təsbit edilməsində əsaslı rol oynamışdır. Cəmi 23 ay mövcud
olmuş Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti müsəlman Şərqində demokratiya ənənələrinin
formalaşmasına əhəmiyyətli təsir göstərmişdir.
Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 94-cü maddəsinin I hissəsinin 1-ci
bəndinə əsasən Azərbaycan Respublikasının Milli Məclisi 1918-ci il mayın 28-də İstiqlal
Bəyannaməsi ilə Azərbaycan Respublikasının dövlət müstəqilliyinin elan olunduğunu,
1991-ci il oktyabrın 18-də isə “Azərbaycan Respublikasının dövlət müstəqilliyi haqqında”
Konstitusiya Aktı ilə Azərbaycan Respublikasının dövlət müstəqilliyinin bərpa
olunduğunu nəzərə alaraq Mayın 28-i Müstəqillik Günü elan edilməsini qərara alır.
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin yaradılması tarixi hadisə idi. Çünki ilk dəfə
olaraq müsəlman aləmində demokratik respublika yaradılmışdı. Biz haqlı olaraq fəxr
edirik ki, məhz Azərbaycan xalqı müsəlman aləmində ilk demokratik respublikanın
yaradılmasının müəllifi olmuşdur. Bu, onu göstərir ki, xalqımız çox mütərəqqi xalqdır,
Azərbaycanın görkəmli ziyalıları ölkəmizin inkişafı üçün çox böyük işlər görmüşlər. Xalq
Cümhuriyyətinin ömrü uzun olmasa da, 23 ay ərzində çox böyük işlər görə bilmişdir.
Dövlət bayrağı, Azərbaycan vətəndaşlığı təsis edilmişdir, milli ordu yaradılmışdır və
Qafqaz İslam Ordusu ilə birlikdə Bakını işğalçılardan azad etmişdir. Bakı Dövlət
Universiteti yaradılmışdır. Bu, onu göstərir ki, təhsilə çox böyük diqqət yetirilirdi. 200-
dən çox qanun qəbul olunmuşdur. Onların arasında qadınlara səsvermə hüququ verən
qanun qəbul edilmişdir. Yəni, bütün bu və digər addımlar onu göstərir ki, Azərbaycan
Xalq Cümhuriyyətinin qurucuları ölkəmiz, xalqımız üçün çox böyük işlər görmüşlər.
Azərbaycan dövləti və xalqı Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin qurucularının xatirəsini
əziz tutur. Onların xatirəsi bizim qəlbimizdə yaşayır. Bir neçə il bundan əvvəl cənab
prezidentin Sərəncamı ilə Bakı şəhərinin mərkəzində Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin
şərəfinə abidə ucaldılmışdır.
İyirmi üç aydan sonra respublika süqut etdi və bu, bir daha onu göstərir ki,
müstəqilliyi saxlamaq onu əldə etməkdən daha çətin işdir. 1918-ci ildə qaldırılmış
bayraq 1920-ci ildə endirildi. Ondan sonra ilk dəfə olaraq rəsmi qaydada bu bayrağı ulu
öndər Heydər Əliyev Naxçıvan Muxtar Respublikasının Ali Məclisinin sessiyasında
rəsmi dövlət bayrağı kimi qaldırmışdır və təsis etmişdir. Əslində, müstəqilliyə gedən yol
bu tarixi andan başlamışdır. Sovet İttifaqı hələ yaşayırdı və belə cəsarətli addım Ulu
Öndərin öz xalqına, öz dövlətinə, xalqının, dövlətinin gələcəyinə nə qədər bağlı
olduğunu, nə qədər böyük önəm verdiyini göstərir.
1991-ci ildə Sovet İttifaqının dağılması nəticəsində digər müttəfiq respublikalarla
birlikdə Azərbaycan da müstəqilliyə qovuşdu və əlbəttə ki, bizim üçün XX əsrdə ikinci
şans yarandı. Ancaq əfsuslar olsun ki, ölkədə gedən xoşagəlməz proseslər imkan
vermirdi ki, gənc müstəqil Azərbaycan ayaqda möhkəm dayana bilsin, öz müstəqil
siyasətini apara bilsin və xalqın maraqlarını doğrulda bilsin. Çox ağır, faciəvi illər idi.
1992-ci ildə AXC-Müsavat rejimi hakimiyyəti qanunsuz şəkildə zəbt etdikdən sonra
vəziyyət daha da ağırlaşdı, pisləşdi. Ölkə idarəolunmaz vəziyyətə düşmüşdü. Məhz o
illərdə Ermənistan-Azərbaycan Dağlıq Qarabağ münaqişəsi alovlanmış və torpaqlarımız
işğal altına düşmüşdü. Ölkəmizdə xaos, total böhran hökm sürürdü, iqtisadiyyat iflic

vəziyyətdə idi. Əlbəttə ki, Azərbaycan xalqı çıxış yolu axtarırdı. Onu da əlavə edim ki,
AXC-Müsavat rejimi ölkədə vətəndaş müharibəsini başlamışdı. Xalqımız nicat yolunu
Heydər Əliyevin simasında gördü, onu hakimiyyətə dəvət etdi və bir daha öz müdrikliyini
təsdiqlədi.
1993-cü il müasir tariximizdə dönüş nöqtəsi idi. Məhz 1993-cü ildən sonra
Azərbaycan inkişaf yoluna qədəm qoydu, Azərbaycanda sabitlik təmin edildi və ölkə
inamla irəliyə getməyə başladı. Ulu öndər Heydər Əliyevin xalq, dövlət qarşısında
misilsiz xidmətləri vardır. Onu da bildirməliyəm ki, 1993-cü ilə qədər müstəqilliyimiz
formal xarakter daşıyırdı, ölkəmiz müstəqil siyasət apara bilmirdi. Heydər Əliyevin xalq
qarşısında xidmətlərindən biri də o idi ki, Azərbaycan əsl müstəqillik yoluna qədəm
qoydu. Həm siyasi, həm iqtisadi, həm də digər sahələrdə çox ciddi islahatlar aparılmağa
başlanmışdır. Nizami ordu yaradılmışdır, ölkəmizə böyük həcmdə xarici sərmayə
gəlməyə başlamışdır, dövlətçiliyin əsasları qoyulmuşdur, azərbaycançılıq ideologiyası
rəsmi ideologiya kimi qəbul edilmişdir. Bir sözlə, məhz o illərdə Azərbaycanın strateji
inkişaf istiqamətləri müəyyən edildi. Bu gün Azərbaycan bu strateji inkişaf istiqamətlərini
əsas tutaraq bölgədə, dünyada dəyişən vəziyyətə uyğun olaraq öz inamlı siyasətini
aparır. Bu gün ölkəmiz müstəqil siyasət apararaq, milli maraqların təmin olunmasında
çox böyük addımlar atıb, çox böyük uğurlar qazanıb. 2003-cü ildən bu günə qədər
Heydər Əliyev siyasəti Azərbaycanda yaşayır, davam etdirilir, zənginləşdirilir. Əlbəttə ki,
o vaxtdan bu günə qədər çox böyük işlər görülüb, ancaq, eyni zamanda, dünya da,
bölgə də dəyişib.
Dünyada, bölgədə yeni təhlükə mənbələri üzə çıxır, yeni çağırışlar meydana
gəlir. Əlbəttə, biz həmişə çalışırıq və çalışmalıyıq ki, ölkəmizi mümkün olan risklərdən
qoruya bilək. Son illərin təcrübəsi onu göstərir ki, biz buna müvəffəq ola bilmişik.
Bir sözlə, son illər ərzində bütün istiqamətlər üzrə inkişaf, tərəqqi var. Sosial
infrastrukturun inkişafı ilə bağlı çox böyük işlər görülmüşdür, məktəblər, xəstəxanalar
tikilmişdir. Bütün bunlar Azərbaycan reallıqlarıdır. Biz artıq güclü iqtisadi potensial, güclü
iqtisadi baza yaratmışıq. Əgər bizim təşəbbüsümüzlə uğurla reallaşan nəqliyyat və
enerji layihələrini əlavə etsək, görərik ki, doğrudan da Azərbaycan böyük yol keçmişdir.
Sadəcə olaraq, demək istəyirəm ki, bu gün Azərbaycan müstəqillik yolunda inamla
irəliləyir və ölkə qarşısında duran problemlər həll edilir. Ancaq biz gələcəyə baxmalıyıq,
əldə edilmiş nailiyyətlərlə kifayətlənməməliyik. Ölkə qarşısında duran problemlər bizim
üçün əsas məsələ olmalıdır və bütün müvafiq tapşırıqlar bu istiqamətdə verilir.
Bundan sonra dayanıqlı inkişafı təmin etmək üçün biz fəal işləməliyik və qəbul olunmuş
qərarlar icra edilməlidir. Hesab edirəm ki, bu, qarşıda duran ən vacib məsələlərdən
biridir. Çünki bəzi hallarda qərarlar qəbul edilir, sərəncamlar imzalanır, ancaq onların
reallaşması yubanır.
Ona görə, bundan sonrakı dövrdə mütləq bu sahəyə daha ciddi diqqət
göstərilməlidir ki, qəbul edilmiş qərarlar, qanunlar, imzalanmış sərəncamlar həyata
keçirilsin.
Bizim qarşımızda bir çox vəzifələr dayanır. Ən önəmlisi ondan ibarətdir ki,
Azərbaycan öz müstəqil siyasətini aparmalıdır. Xalqımız ancaq müstəqillik şəraitində
inkişaf edə bilər. Biz əsrlər boyu müstəqillikdən məhrum idik və öz seçimimizi edə
bilmirdik. Bu gün biz xoşbəxtik ki, müstəqil ölkə kimi, azad xalq kimi yaşayırıq, taleyimiz
öz əlimizdədir. Müstəqilliyimizin qorunması, möhkəmlənməsi ən vacib məsələlərdən
biridir. 1918-ci ildə qurulmuş Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti cəmi 23 ay yaşadı.
Müstəqil Azərbaycan Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin varisidir və onların niyyətlərini
biz həyatda təmin etdik, həyata keçirdik. Əminəm ki, müstəqillik yolunda bizim
inkişafımız davamlı olacaq, uğurlu olacaq və Azərbaycanın dövlət müstəqilliyi əbədi
olacaq!

 Fərid Əyyubzadə 

Masallı rayonu, Banbaşı kəndi

Ölkəmiz müstəqillik qazanandan sonra dağılmaq aksioması ilə güc-bəla nəfəs çəkən sovet iqtisadi sistemindən bizim üçün tamamilə yeni olan bazar iqtisadi sisteminə keçmək yoluna çıxdı. Ötən əsrin 90-cı illərinin iqtisadi və sosial vəziyyəti hamımıza məlumdur. Əsas ərzaq məhsulları talonla satılır, maaşla dolanan əhali ayı birtəhər başa vururdu. Həmin illərdə dövlət də, xalq da, mütəxəssislər də kapitaliszmə məxsus bazar iqtisadiyyatının formalaşmasını həsrətlə gözləyirdi. Mərhum Heydər Əliyev 1993-cü il oktyabrın 10-da Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Andiçmə mərasimindəki nitqində demişdi: “On illər boyu yaranmış iqtisadi-sosial sistemdən sərbəst iqtisadiyyat sisteminə keçmək böyük çətinliklərlə bağlıdır. Bu sahədə son illərdə buraxılan səhvlər vəziyyəti daha da gərginləşdirmişdir. Ancaq biz bu yolla getməliyik, başqa yol yoxdur. Bu iş Azərbaycan Respublikasının iqtisadiyyatına, ənənələrinə uyğun olaraq təşkil edilməlidir. Bu yola keçərkən əlimizdə olan iqtisadi potensialdan səmərəli istifadə etməliyik, onun bundan sonra dağılmasına yol verməməliyik. Çalışmalıyıq ki, bu potensial bütün Azərbaycan xalqının sərvəti kimi bundan sonra da respublikamızın bütün vətəndaşlarının, bütün təbəqələrin həyat tərzinin yaxşılaşması üçün şərait yaratsın”. Bəli, ölkənin rəhbəri başda olmaqla xalq yaxşı yaşamaq üçün güclü iqtisadiyyat arzulayırdı və bazar iqtisadiyyatını bunun ən məqbul yolu sayırdı.
Azərbaycan tədricən bazar iqtisadiyyatına keçməyə başladı. Ancaq necə? Keçidin əvvəlində ölkədə elə bir xaos yarandı ki, hökumət məcbur olub yeni iqtisadiyyatın Azərbaycan variantını tətbiq etməyə başladı: Tənzimlənən bazar iqtisadiyyatı. Yeni iqtisadi sistemdə dövlət öz dominant rolunu saxlamaqla yanaşı sahibkarlığını tənzimlənməsi strategiyasını da hazırlamaq məcburiyyətində qaldı. Çünki, vətəndaşlarımız müstəqil fəaliyyətə hazır deyildilər, hər bir işdə dövlətin işə qarışmasını istəyirdilər. Amma dövlətin tənzimlədiyi sistemdə əsas rolu məmurlar yerinə yetirirdi, başqa sözlə, vəzifədə oturanlar şəraitdən istifadə edərək özləri biznes və istehsalla məşğul olurdular. Baxmayaraq ki, bu, qanunla qadağan idi. Bizim bazar iqtisadiyyatının əsas mənfi cəhəti də bu hal idi. Çox keçmədən məmurlar dövlətin vəsaitini öz şirkətlərinə yönəldərək hədsiz dərəcədə varlandılar və bununla da biznesmenə yox, oliqarxlara çevrildilər.
Azərbaycanın tənzimlənən bazar iqtisadiyyatında maraqlı və lazımlı dövr təxminən 15 il əvvəl-iqtisadi islahatlara keçidlə başladı. 80-90 faiz neft və qazdan asılı olan ölkə iqtisadiyyatı qeyri-neft sektoruna qoyulan investisiyalar sayəsində genişlənməyə başladı. Ötən əsrin 90-cı illərində neft və qazın iqtisadi dominantlığı normal sayılırdı, ayrı gəlir mənbəyi yox idi. Amma, XXI əsrin əvvəllərindən iqtisadi şaxələndirmə strategiyasının hazırlanması qeyri-neft sektorunun canlanmasına, geniş əhali təbəqəsinin sahibkarlıq fəaliyyətinin güclənməsinə səbəb oldu. Yəni, bacarıqlı insanların dövlətdən sosial asılılığı aradan qalxdı. Üstəlik, sahibkarlar özlərini təmin etməklə yanaşı dövlətə vergi verdilər və işsizliyin azalmasına yardım etdilər.
Bu gün Azərbaycan iqtisadiyyatı aydın proqrama malik ardıcıl inkişaf yolundadır. Ancaq nöqsanlar da çoxdur. Monopolizm, fürsətçilik, dövlət vəsaitlərinin mənimsənilməsi, korrupsiya, daha dəqiq desək, mənəvi tənəzzül kifayət qədər geniş yayılıb. Bu vəziyyətin başında məmurlar dayanır. Bu cür məmurların cəmiyyətə təsiri nəticəsində isə sıravi vətəndaşlardan ibarət böyük fırıldaqçı təbəqə meydana çıxıb. 2020-ci ildə ölkədə baş verən cinayətlərin 50 faizi məhz fırıldaqçılığa bağlıdır.
Hər bir halda, hesab edirik ki, gələcəyə nikbin baxmaq lazımdır. Çünki, dövlətin siyasi rəhbərliyi neqativ hallara qarşı sərt mübarizə tədbirlərini ildən-ilə gücləndirir. Məhkəmələrdə baxılan işlərin xronikasını izləyəndə bu proses aydın görünür.

Novruz Novruzov

AzVP-nin Siyasi Şurasının sədri

Bu günlərdə Azərbaycanla Tacikistan arasında bağlanmış bir sıra dövlət sənədləri Qədim İpək yolunun müasir marşrutu üzrə yaranmış beynəlxalq nəqliyyat qovşağına yeni qolun əlavə olunmasına əsaslar yaradıb. Sovetlər dönəmindən bu dövlətlər arasında yaranmış iqtisadi bağlar müstəqillik illərində bərabərhüquqlu iqtisadi əməkdaşlığa çevrilib. Lakin dağılmaq və yenidən qurulmaq prosesi ağır şərtlər altında baş verdiyindən bu vaxtadək mövcud imkanlardan tam istifadə etmək mümkün olmayıb. Azərbaycanın dövlət başçısı İlham Əliyevin Tacikistana səfəri və bu ölkənin rəhbəri İmoməli Rəhmonla görüşləri iki dövlət arasında münasibətlərin daha yüksək səviyyə qalxmasında həlledici rol oynamalıdır. Belə ki, Azərbaycan dövlətinin xarici siyasətinin təməl daşı qarşılıqlı fayda əsasında səmərəli əməkdaşlığa söykənir.
Cənubi Qafqazda və Orta Asiyada yerləşmiş dövlətlər qonşu olmaq etibarı ilə bir-birlərinə qırılmaz tellərlə bağlıdır. Üstəlik, etnik və mənəvi dəyərlərin ümumiliyi bu bağlılığı inkaredilməz zərurətə çevirir. Bundan başqa, Azərbaycanın siyasətində daim ədalətli mövqe sərgilənməsi, dövlətlərin müstəqilliyinə və inkişafına dəstək göstərilməsi prioritet istiqamətə çevrilib. Bu yaxınlarda Qoşulmama Hərəkatının Bakıda keçirilmiş bir sıra müstəmləkə dövlətlərinə göstərilən havadarlıq buna sübutdur. Bu baxımdan beynəlxalq aləmdə öz iqtisadi imkanları ilə zəif ölkələr üçün donor dövlət sayılan və regional liderə çevrilən Azərbaycanın tarixi köklərlə bağlı olduğu ölkəyə əlverişli iqtisadi əlaqə təklif etməsi tamamilə anlaşılandır.
Tacikistanla imzalanmış dövlət sənədləri torpaq münasibətləri, coğrafi informasiya, daxili işlər nazirlikləri arasında, gömrük, iqtisadiyyat, xarici siyasət, mədəniyyət və sairə sahələrdə əməkdaşlığı ehtiva edir. Münasibətlərin belə intensiv inkişafının məqsədi, aydındır ki, ilk növbədə beynəlxalq nəqliyyat qovşağının yeni qolunun yaradılmasına xidmət edir. Ancaq iş bununla bitmir. Tacikistanın ən yaxın və tarixən əlaqələri olan qonşu dövlətlər Türk Dövlətləri Təşkilatının üzvləridir. Bu da o deməkdir ki, bu dövlətlərin tam açılq olan iqtisadi inteqrasiya yolu Tacikistan üçün də inkişafın üfüqlərini göstərir. Təsadüfi deyil ki, hazırda Azərbaycanın ali hərbi məktəblərində 50 tacik kursant hərbi quruculuğun sirlərinə yiyələnir. Azərbaycan ordusu isə dünyanın ən güclü ordularından biri sayılan Türkiyə ordusunun modeli əsasında qurulub. Demək, Tacikistanın TDT ilə münasibətlərinin inkişafında Azərbaycan ilə əlaqələri mühüm rol oynayır.
Azərbaycanla münasibətlərin yeni səviyyəsi Tacikistanın Avropa ölkələrinə yolunu açır. Bu ölkənin kənd təsərrüfatının əsas məhsullarından olan pambığın inkişaf etmiş bazarlara Bakı-Tiflis-Qars dəmiryolu vasitəsilə birbaşa çıxışının təmin edilməsi böyük iqtisadi əhəmiyyətə malikdir. Sözsüz ki, Tacikistanda bunu başa düşür və qiymətləndirirlər. Aydın görünür ki, Azərbaycanın Cənubi Qafqazdan kənarda daha bir ölkə ilə dostluq və əməkdaşlıq münasibətlərinin möhkəmləndirilməsi prosesi uğurla davam edir.
Novruz Novruzov
Azad Vətən Partiyası Siyasi Şurasının sədri

İnamla demək olar ki, Azərbaycan Ordusu hazırda Cənubi Qafqazda ən güclü olmaqla dünyanın ən çox inkişaf etmiş orduları ilə rəqabət aparmağa qadirdir. Onun silahlı qüvvələrinin arsenalında müasir silahlar yer tutur. Ordunun təminatı yüksək səviyyədədir. Əsgərlərin döyüş hazırlığı mükəmməl təlimat və təcrübə əsasında aparılır.
Heç kimə sirr deyil ki, dövləti xarici düşmənlərdən qoruyan əsas dayaq ordudur. 1918-ci ildə Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin həyata keçirdiyi mühüm tədbirlərdən biri də Milli Ordunun təşkili idi. Həmin il Əlahiddə Azərbaycan Korpusunun yaradılması ilə ordu quruculuğunun əsası qoyuldu. Lakin bolşeviklərin ölkəmizi ilhaqı nəticəsində Xalq Cümhuriyyəti süqut etdikdən sonra ordu quruculuğu prosesi dayandı. Diqqətəlayiq fakt budur ki, sovetlər dövründə hərbi quruculuq işi müstəsna olaraq Kreml mənsublarının ixtiyarında olsa da, Azərbaycanda 1969-cu ildə Heydər Əliyev hakimiyyətə gələndən sonra ölkəmizdə hərbi kadrların hazırlanması prosesi geniş vüsət aldı. Etiraf etmək lazımdır ki, bu, uzaqgörən, başqa sözlə, 40-50 il sonraya hesablanmış siyasət idi. O dövrdə Bakıda Cəmşid Naxçıvanski adına Hərbi Məktəb yaradıldı.
SSRİ məkanında “müttəfiq respublika” adlandırılan ölkədə belə bir qərarın verilməsi cəsarət və “ölçülü-biçili” strategiya tələb edirdi. Azərbaycanda milli hərbi kadrların hazırlanması Moskva funksionerlərinin diqqətini dərhal cəlb etdi və H.Əliyevə güclü təzyiqlər başladı. Ancaq Azərbaycanın rəhbəri bu təpkiləri sovetlərin öz ideologiyaları fonunda dəf etməyi bacardı və başladığı işi sona çatdırdı. Azərbaycan müstəqillik qazanandan sonra bu məktəbin məzunları milli ordunun yaradılmasında əsas baza rolunu oynadı.
Azərbaycan Ordusunun uğurlarının arxasında gərgin iş, ağıllı fəaliyyət, düzgün qurulmuş hərbi strategiya durur. Ən yaxın tariximizdən məlumdur ki, bütün bunların əsası ötən əsrin 90-cı illərinin ortalarında yenə də mərhum Heydər Əliyev tərəfindən qoyulub. Həmin qarışıq dövrdə tarix xalqımızdan, dövlətimizdən tələb edirdi ki, güclü ordu yaradılsın. Erməni qəsbkarlarının qarşısını yalnız bu yolla almaq olardı. Bu vacib tarixi şərti yerinə yetirmək missiyasını cəsarətlə öz üzərinə götürən Heydər Əliyev müasir tələblərə cavab verən yeni ordu quruculuğunun memarı və strateqi oldu. Azərbaycan Respublikası gənclərinin 1-ci forumunun birinci ildönümü münasibətilə forum nümayəndələrinin bir qrupu ilə görüşdəki nitqində (Prezident Sarayı, 1 fevral 1997-ci il) Heydər Əliyev demişdi: “Etibarlı, güclü, Vətənini, torpağını müdafiə etməyə qadir silahlı qüvvələri olmayan ölkənin müstəqilliyi də etibarlı ola bilməz”. Bu gün Azərbaycan Ordusu dövlətimizin müstəqilliyini etibarlı şəkildə qoruyur. Torpaqlarımızın işğaldan azad edilməsi və ölkə ərazisində terrorçulara qarşı uğurlu əməliyyatların davam etdirilməsi dediklərimizə əyani sübutdur.
Ordu quruculuğu ardıcıllıqla davam etdirilməli, silahlı qüvvələrimizin müasirliyi və döyüş qabiliyyəti daim artırılmalıdır. Bu işdə nə fasiləyə, nə də arxayınçılığa yol vermək olmaz.

Novruz Novruzov

AzVP-nin Siyasi Şurasının sədri