Putinin “şaltay-baltay” siyasəti və özünə xəyanəti

novruz muallim
Ənənəvi “Valday” klubunda Rusiya prezidenti Vladimir Putinin çıxışı Cənubi Qafqazda baş verən proseslərin axarına yeni siyasi ləkələr vəd edir. Ermənistan və Azərbaycan arasında arzu olunan sülh müqaviləsinin bağlanması şansı yaranan kimi ya qərbdən, ya da şimaldan əngəl yaradılır. Bir vaxtlar Avropa Birliyi “Qarabağın açarı Rusiyadadır” deyib Azərbaycanı Rusiya ilə üzbəüz qoyurdu. Azərbaqycanın 44 günlük müharibə ilə Ermənistanı kaputilyasiya aktını imzalamağa məcbur etməklə torpaqlarını işğaldan azad etməsi qərb ölkələrini siyasi təlaşa saldı. Dərhal irəli durub, əvvəlcə, siyasi harmoniyası olmayan Minsk qrupunu dirçəltməyə çalışdı, bundan bir çey çıxmayacağını görüb, sülh müqaviləsinin bağlanması ideyasından yapışdı.
Azərbaycan istər Avropadan, istərsə də Kremldən bəyan edilən bütün sülh çağırışlarına “hə” dedi, amma bir şərtlə ki, Azərbaycanın ərazi bütövlüyü yüzdə yüz qorunsun. Təəssüf ki, müharibədə qan töküb torpaqlarını işğaldan azad edən ölkənin suveren hüquqları yenə də dünya güclərinin fəaliyyəti nəticəsində pozulmaq təhlükəsi ilə üzbəüz qalıb. Çünki, Brüsseldə Avropa Birliyinin və Fransanın patronajlığı ilə Azərbaycan və Ermənistan rəhbərləri arasında gedən danışıqlar sayəsində doğan ümid qığılcımlarını sammitdən bir neçə gün sonra Fransa prezidenti Emmanuel Makron prosesi pozan sərsəm fikirləri söndürdü. Dərhal Azərbaycan tərəfi öz ciddi narazılığını ifadə etdi və Makronun mövqeyinin qeyri-adekvatlığını kəskin şəkildə tənqid etdi.
Fransanın daim ikiüzlü siyasət yürütdüyünü nəzərə alsaq, bu ölkənin prezidentinin sözlərinin o qədər də uzumüddətli təsirə malik olmadığını demək olar. Ancaq, heç demə, Rusiya prezidenti Putinin sərtliyi və qətiyyətliliyi də heç Makrondan uzağa getmirmiş. Bir neçə gün əvvəl bu şəxsin ənənəvi “Valday” klubundakı çıxışı göstərdi ki, onun bir neçə ay əvvəl açıq və aydın şəkildə söylədiyi “Qarabağ Azərbaycanın tərkib hissəsidir” fikri də manipulyasidan başqa bir şey deyilmiş. İndi Putin Azərbaycan ərazisinin lap ortasında ermənilərə status-filandan verilməsi ideyasının Kremlin gizli planının tərkib hissəsi olduğunu dediyi fikirlərlə sübut edir. Onun təbirincə, Qarabağda yerləşdirilmiş Rusiya “sülhməramlılarının” mandatının xeyli uzadılması indiki şəraitdə ermənilərin təhlükəsizliyinin qarantı ola bilər. Bu fikirlərdən sonra o, bu gün Azərbaycan prezidenti İlham Əliyev və Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyanla Soçidə görüşməlidir. Təbii ki, görüşdə hər iki ölkə üçün aktual olan məsələ üzrə ciddi müzakirələr gedəcək və yəqin ki, Rusiya prezidenti hansısa yeni bir sənədin imzalanmasını istəyəcək.
Halbuki, 2020-ci il 9 noyabr üçtərəfli bəyanatında kifayət qədər aydın razılıqlar ifadə olunmuşdu və hələ ki, bu sənədin müddəaları tam yerinə yetirilməyib. Bəyanatı imzalamış 3 ölkədən yalnız Azərbaycan götürdüyü öhdəlikləri sərrast yerinə yetirib. Ötən müddət ərzində Ermənistan siyasi əllaməliklə məşğul olub, Rusiya isə ermənilərlə isti münasibətlər qurmaqla yadda qalıb. Bununla da Putin verdiyi bəyanata, öz imzasına xəyanət edib və rusların “mujskoy slovo”sunun reytinqini sıfıra endirib. “Valday” klubundakı çıxışla isə Putin bu klubu “şaltay-baltay” dərnəyinə çevirib.
Təsadüfi deyil ki, Makron və Putinin çıxışlarından sonra Qarabağda Rusiya sülhməramlılarının himayəsi altında dingildəyən ermənilərin “xarici işlər naziri” David Babayan Xankəndidəki mitinqdə deyib ki, “Arsakı qorumaq şansı var”. Yəni, ermənilər Azərbaycanı parçalamaq ideyasından əl çəkməyiblər və bu işdə onların ən yaxın havadarı məhz Rusiyadır.
Bu gün beynəlxalq aləmdə oynadığı iqtisadi-siyasi rola görə nüfuz göstəricisi yüksək olan və öz inkişafı ilə Cənubi Qafqazın şəksiz lideri olan Azərbaycan opponentlərinin siyasi oyunlarına qarşı durmaq üçün kifayət qədər resurslara malikdir. Putinin yaxud Makronun nə deməsindən asılı olmayaraq, Azərbaycan öz maraqlarını qorumaq üçün bütün səyləri göstərəcək. Çünki, təhlükə ən yüksək həddə çatıb. Hətta ola bilər ki, AB-nin “müşahidəçilər” qrupunun Ermənistandakı fəaliyyəti ilə Rusiya sülhməramlıların Qarabağdakı fəaliyyəti arasında müəyyən iş birliyi yaransın. Axı, bu qüvvələrin hər ikisi Azərbaycanın əleyhinə işləyir. Görünür, Ermənistana yeni bir hərbi “qapaz” dəyməlidir, ancaq daha 44 günlük yox, 4 günlük də bəs edər.
Novruz Novruzbəyli

Paşinyanın yeni hiyləgərliyi

hiyleger pasha
Erməni saytları bu gün Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyanın öz Twitter-bloqunda yazdığı statusu həvəslə paylaşıblar. Hər gün bir hoqqabazlıq nümayiş etdirən Paşinyan bu dəfə “qapı arasında qalan quyruğunu” xilas etməyə çalışıb. “Şərqi Azərbaycanla Naxçıvan arasında əlaqəni təmin etmək üçün Ermənistan – Azərbaycan sərhəddində 3 Nəzarət-Buraxılış Məntəqəsinin yaradılması barədə Ermənistan hökumətinin qərarının dərcindən artıq bir neçə ay keçir. Ermənistan Azərbaycandan müsbət cavab gözləyir”-deyə, baş nazir qeyd edib.
Bununla da Paşinyan özünün nə qədər dayaz siyasətçi olduğunu bir daha biruzə vermiş olub. Birincisi, ona görə ki, bu adamın iki il əvvəl Naxçıvana dəmiryol və avtomobil yollarının çəkilməsi barədə qol çəkdiyi bəyanatda NBM (KPP) barədə bir kəlmə də yoxdur. Çünki, Ermənistandan Qarabağın dağlıq hissəsinə gedən Laçın dəhlizində də belə bir məntəqə fəaliyyət göstərmir. Bu yolda rus sülhməramlılarının NBM-i isə müvəqqətidir. İkincisi, Naxçıvana uzanacaq dəhlizin haradan və necə keçəcəyi də tam dəqiqləşməyib. Yəni, NBM-lər harada yerləşəcək,məlum deyil. Üçüncüsü, əgər Naxçıvan dəhlizində NBM-lər olacaqsa, onda Laçın dəhlizində də eyni sayda nəzarət-buraxılış məntəqələri olmalıdır. Başqa sözlə, nə artıq, nəəskik, dəhlizlərin paritetliyi qorunmalıdır.
Görəsən, Paşinyan bunları bilmir?! Yox, bilir və bildiyinə görə də əl-ayağa düşüb. O, yaxşı anlayır ki, Azərbaycan gec-tez istəyinə nail olacaq və 2020-ci il 10 noyabr üçtərəfli bəyanatının müddəalarına uyğun olaraq Naxçıvana uzanan Zəngəzur dəhlizi işə düşəcək. Eyni zamanda iki ölkə arasında sülh müqaviləsi imzalanacaq sərhədin delimitasiya və demarkasiyası həyata keçiriləcək. NBM “dərdi” də bundan qaynaqlanır. Çünki, Azsərbaycan tərəfi haqlı olaraq 1918-ci ildə hər iki ölkədə yaranmış demokratik respublikalar dövrünün rəsmi xəritələrinə əsasən sərhədlərin müəyyənləşdirilməsi ideyasını dəstəkləyir. Ona görə ki, həmin respublikaların sərhədləri beynəlxalq hüquqla digər dövlətlər tərəfindən tanınıb. Sonrakı illərdə isə sovet imperiyası özbaşınalıq edərək iki dövlət arasında Ermənistanın xeyrinə olaraq Azərbaycan ərazisinin müxtəlif regionlarını zorla Ermənistanın ərazisi hesab edib. Gah dostluq, qardaşlıq münasibətlərini bəhanə gətirib, gah iqtisadi siyasəti səbəb kimi irəli sürüb, gah da sadəcə Kremlin iradısi ilə bu “dinc işğalı” həyata keçirib. Amma. Bütün hallarda bu siyasət beynəlxalq hüququn ziddinə olub.
İndi Paşinyan uzaqgörən olub, sərhəddə NBM yaratmaqla əslində delimitasiyanın məhz bu məntəqələrin yaradılacağı nöqtədən başlamaq üçün əsas yaratmaq məqsədi güdür. Bu başabəla siyasətçi anlaya bilmir ki, “hər hansı şəxs qarşısındakı şəxsi axmaq sayırsa, onda o özü axmaq yerində qalır”. Azərbaycanın apardığı siyasətin mahiyyətindən görünür ki, ermənilərin qeyri-qanuni olaraq zəbt etdikləri bütün torpaqların geri alınması nə vaxtsa bağlanacaq sülh müqaviləsinin prioritet şərtidir.
Mövcud ictimai-siyasi şərait Paşinyanın hiyləgərlinin “barıtı olmayan giliz”dən başqa bir şey olmadığını diqtə edir.
Novruz Novruzbəyli
Azad Vətən Partiyası Siyasi Şurasının sədri

 

Makronizm Fransanın dövlət siyasətində axmaq yenilikdir

macron
Fransızlar Avropada öz siyasətləri ilə həmişə fəxr ediblər. Bu siyasət ikiüzlü (double politique) olmasına baxmayaraq qarşısına qoyduğu məqsədə çatıb. Yəni, siyasətin mühüm atributu kimi alıb-aldatmaqda fransız siyasətçilər mahirdirlər. Üstəlik, bu məsələdə fransız qadınların rolu da danılmazdır. Məsələn, Jak Şirak arvadı Bernadetin milyonları sayəsində prezident kürsüsünə əyləşə bilib. Ondan sonra gələn Nikola Sarkozi 5 uşaq anası olan arvadını gənc müğənni qadına “uf” demədən dəyişib. Sarkozinin xələfi sosialist Olland da 3 övladının anasından ayrılıb və gənc qadınla evlənəndən sonra seçkilərdə qalib gəlib. Budur, onun ardınca Emmanuel Makron da nənəsi yaşda qadınla evləndikdən sonra prezident kürsüsünü ələ keçirib. Bu nədir, paradoks, yoxsa Fransada insanın öz mənəvi dəyərlərinə xəyanəti olan prezidentlik xarizması?
E.Makronun oktyabrın 14-də Azərbaycan və Ermənistan arasında sülh münasibətlərinin yaradılması sahəsində verdiyi bəyanat beynəlxalq arenada ciddi müzakirə mövzusu olub. Avropa Birliyinin rəhbərliyində yer alan ölkə başçısının faktları aydın tekstlə təhrif edərək məsuliyyətsiz fikirlər söyləməsi və bununla da iki dövlət arasında bağlanılması gözlənilən sülh müqaviləsinə balta çalması nəinki ara qarşdırmaq, həm də siyasi nihilizmdir.
Makronun Fransaya prezidentlik etdiyi 5 il ərzində gördüyü işləri ötən ilin payızında təhlil edən Marsel Qoş və onun həmmüəllifləri-jurnalist Erik Konan və filosof Fransua Azuvi belə nəticəyə gəliblər ki, Emmanuelin ilk prezidentlik mandatı dövründəki fəaliyyətinə görə onu fransız siyasətçilər tipologiyasına aid etmək olmaz. İki şərhçi – Emmanuel Tod və Pol Tibo isə iddia edirdilər ki, bizi (fransızları-müəl.) “uşaq idarə edir”. Təhlilçilər, sonda belə bir fikrə söyləyiblər ki, bu adamım məqsədi necə olur-olsun “birinci” olmaqdır. İlk baxışda elə görünür ki, bu məqsədin həyata keçirilməsi üsulunu Makron “ağzına gələni” danışmaqda görür. Amma Fransada erməni lobbiçiliyini və ermənipərəstlərin hakimiyyətə təsir mexanizmlərinin gücünü nəzərə alanda, məlum olar ki, Makron bu cür “sayıqlamağa” məcburdur. Çünki, Avropada belə bir zərb-məsəl var: “Pul hər şeyi həll edir”. Bu ilin əvvəlində Emmanuel Makronun ikinci dəfə Fransa prezidenti seçilməsinə inam elə də böyük deyildi. Amma birdən-birə bu adamın reytinqi seçicilər arasında qalxmağa başladı və o, seçkilərdə rəqibini üstələməyi bacardı. Şübhəsiz ki, bu işdə erməni diasporunun milyonları həlledici rol oynayıb. İndi də Makron ermənilərin milyonlarına görə onların çaldığı havaya oynamalıdır. Düzdür, fransızların siyasətində “ermənilik” amili mühüm yer tutur. Lakin daha bu qədər də yox! Çünki, Makron ağzına gələni danışmaqla təkcə özünü yox, ümumiyyətlə, Fransanın xarici siyasətini yandırıb, başqa sözlə, siyasətdə uşaq olduğunu işdə sübut edib.
Təsadüfi deyil ki, onun prezidentə yaraşmayan bəyanatəna görə Azərbaycanın dövlət başçısı tərəfindən kəskin tənqid olunub və bu, fransız siyasətçilər üçün aşkar biabırçılıqdır. Daha sonra isə Rusiya Federasiyası Təhlükəsizlik Şurasının sədr müavini Dmitri Medvedev "VKontakte" hesabında Makronun Rusiyanı Ermənistan-Azərbaycan sərhədində vəziyyəti qızışdırmaqla bağlı ittiham etməsinə cavab olaraq bildirib: "Makron əslində Rusiyanı günahlandırmadı, əksinə, özünə haqq qazandırdı. Fransanın özünün 1960-cı illərin sonundan bəri keçmiş müstəmləkələrində necə davrandığını xatırlamaq lazımdır. O, Fransanın Ermənistanı nə qədər çox sevdiyini şiddətlə deyir. Bununla o, müdrik və nəcib görünməyə çalışır. Son açıqlama açıq-aşkar erməni diasporunun rəğbətini qazanmağa hesablanıb”. “İyrənc müstəmləkə keçmişi, hazırda isə açıq-aşkar amerikapərəst mövqeyi üçün - (C'est une honte) ayıb olsun, cənab prezident!", - Medvedev hər iki dildə vurğulayıb.
Belə cəfəngiyyatla Fransa prezidenti rəhbərlik etdiyi ölkəni Qafqazdan uzaqlaşdırıb. Bu,öz yerində. Üstəlik, siyasətdə makronizm Fransanın imicinə mənfi mənada güclü zərbə endirib. Üçüncüsü, daha Ermənistanın Fransa adlı havadarı yoxdur. Ona görə ki, Azərbaycan onun regiona uzanan əl-qolunu bağlayıb. Nəhayət, əgər Makronda bircə faizlik siyasətçi dərrakəsi varsa, o, Azərbaycandan üzv istəyib, səhvini boynuna almalıdır. Əks təqdirdə, o, artıq siyasi ölüdür. Axı, bütün dünya onun fəaliyyətini izləyir və qiymətləndirir. Sözünü tez-tez dəyişənlərə, indiki məqamda makronizmə beynəlxalq aləmdə nə hörmət var, nə də etibar! Bu, sadəcə axmaqlıqdır!
Novruz Novruzbəyli
Azad VP-nın Siyasi Şurasının sədri

Azərbaycan siyasətinin reallığı erməniləri çətin duruma salıb

mishpasha
ABŞ Konqresinin Nümayəndələr Palatasının spikeri Nensi Pelosinin Ermənistanda coşqu ilə qarşılanan son səfərinin eyforiyası qısa zamanda siyasi məyusluqla əvəzlənib. Əvvəlcə məlum olub ki, N.Pelosinin yaşının bu çağında okeanın o tayından durub İrəvana gəlməsi heç də “ermənilərin qaş-gözlərinə aşiq” olmaqdan yox, Amerikadakı erməni milyarderlərin 120 milyon dollarından qaynaqlanır. Sonra da aydınlaşıb ki, bu səfərin nə demokratiyaya, nə də erməni məsələsinə aidiyyəti var. Nəticədə Ermənistanda Pelosinin səfərini az qala “qələbə” kimi qiymətləndirənləri dərin məyusluq bürüyüb.
Erməni politoloq Razmik Akopcanyan “armenianreport.com” saytına yazdığı “Pelosinin səfərinin hər şeyi dəyişəcəyi haqda nağıla inanmaq lazım deyildi” adlı məqaləsində erməni məyusluğunun iç üzü açılır. Və haqlı olaraq Azərbaycanın yürütdüyü xarici siyasətin bu işdə həlledici rol oynhadığı etiraf edilir.
Məsələ burasındadır ki, Rusiyanın Ermənistana havadarlığı artıq keçmişdə qalıb. Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyan yeni havadar axtarışları ilə üzünü Amüerikaya və Avropaya tutub. Amma bu ərəfədə Qərbdə verilən qərarlar və Azərbaycan liderinin Avropaya səfərləri zamanı baş verənlər Paşinyanın, yumşaq desək, “burnunu əzib”. Razmik Akopcanyan məqaləsində yazır: “İki şey var ki, şərhsiz qala bilməz. ABŞ yeni sanksiyalar tətbiq edib. Bu dəfə təkcə Rusiya və Belarusa qarşı deyil. Artıq Ermənistanın ABŞ sanksiyalarına məruz qalan fiziki və hüquqi şəxslərinin siyahısı dərc olunub. Və bu yalnız narahatlıq doğurmur, bu, sadəcə təhlükəlidir. Hakimiyyətyönlü ruporların Azərbaycanın Rusiya ilə paralel idxalla məşğul olduğunu, müharibə üçün silah tədarük etdiyini və ümumiyyətlə, sanksiyalardan yan keçərək Rusiya qazını Avropaya satacağını iddia etməsi hamımızın yadındadır. Hamımız bunu gördük, eşitdik və buna sevindik. Amma yenə aldandıq. Azərbaycana qarşı heç bir sanksiya yoxdur”.
Erməni cəmiyyəti düşünürmüş ki, Pelosi gəldisə, hər şey dəyişəcək, ABŞ Azərbaycana sanksiya tətbiq edəcək və ermənilər bu amildən istifadə edərək Azərbaycana hücuma keçəcəklər. Bəs, əvəzində nə baş verdi?!
Akopcanyan qeyd edir: “Əksinə, qonşu ölkənin prezidenti Bolqarıstana, Gürcüstana səfər edir, orada onun ünvanına çoxlu tərifli sözlər eşidir, yeni iqtisadi vədlər verir. Təəssüf ki, indi Avropanın neftə, qaza, elektrik enerjisinə ehtiyacı var. Əliyev isə bütün bunları Avropa ölkələrinə verəcəyini vəd edir. Üstəlik, tədarükü xeyli artıraraq! Xüsusilə, şənbə günü Bolqarıstanın paytaxtı Sofiya şəhərində Yunanıstan-Bolqarıstan qaz birləşdiricisinin (IGB) açılış mərasimi olub”.
Ermənistanın siyasi elitasını da yandıran budur. N.Pelosiyə xərclənən milyonların havaya sovrulmağı bir yana, avropalılar, xüsusən də Yunanıstan Azərbaycanla əlaqələrin genişlənməsindən sevincək olublar, başqa sözlə, Azərbaycanla iqtisadi əlaqələrini gücləndiriblər.
Azərbaycan sürətlə Avropanın etibarlı qaz tədarükçüsünə çevrilir. Bu rolun arxasında isə nüfuzun artması, daha çox gəlir əldə etməklə iqtisadi və hərbi gücün artırılması, azərbaycanlıların həyat şəraitinin daha da yüksəldilməsi və təbii ki, Ermənistan üzərində hərbi-siyasi üstünlüyün güclənməsidir.
R.Akopcanyan təmsil etdiyi cəmiyyətə sual verir: “Belə bir şəraitdə ABŞ-ın Azərbaycana qarşı sanksiyalarını necə gözləmək olar?! Aydındır ki, etməyəcəklər. Və bizə əksini söyləyən bütün Amerika siyasətçiləri sadəcə yalan danışdılar. Amma istənilən yalana inanmağa hazır olanlara yalan danışırlar. Deməli, problem daha çox özümüzdədir. Bunu ABŞ Konqresinin Nümayəndələr Palatasının spikeri Nensi Pelosinin Ermənistanda coşqu ilə qarşılanması nümunəsi də sübut edir”.
İndi biz Ermənistan siyasilərinə sual edirik: “Aldana-aldana hara getdiyinizi bilirsinizmi?! Revanşizmdən uzaqlaşmaqdan başqa yolunuzun qalmadığını dərk etmirsinizmi?”.
Mətbuat xəbər verir ki, Ermənistan hakimiyyəti yeni hərbi təchizata başlayıb. Yalana aldananları həqiqi ölümə göndərmək fayda verməz, Azərbaycanın təkliflərini qəbul etmək isə, bizə düşmən olsalar da, ermənilərin xilas yolu olar. Yeri gəlmişkən, Nikol Paşinyanın həyat yoldaşı Anna Akopyanın baş redaktor olduğu “Haykakan Jamanak” qəzeti sülh sazişinin bağlanması üçün Bakının İrəvana irəli sürdüyü şərtləri dərc edib. Qəzetin yazdığına görə, aşağıdakı şərtlər irəli sürülüb: Qarabağ ərazisində qanunsuz erməni hərbi birləşmələrinin ləğvi; Qarabağın sıfır statuslu Azərbaycanın ayrılmaz hissəsi kimi tanınması, yəni. heç bir muxtariyyət olmadan; Zəngəzur dəhlizinin açılması; 1919-1920-ci illərin xəritələrinə əsasən delimitasiya və demarkasiya prosesinə başlamaq; Birinci Qarabağ müharibəsi zamanı itkin düşmüş 4000 azərbaycanlının taleyinə aydınlıq gətirildi.
Nəşr qeyd edir ki, Azərbaycanla hərtərəfli sülhə nail olmaq üçün bu tələblər ya yerinə yetirilməli, ya kompromis tapılmalıdır, ya da Bakı onlardan əl çəkməyə məcbur edilməlidir. Ermənilərin isə yalnız birinci yola əməl etmək imkanları var.

Novruz Novruzbəyli
Azad Vətən Partiyası Siyasi Şurasının sədri

27 sentyabr – Anım Günü İsveçrədə qeyd edilib

isv2

27 sentyabr Anım günündə dünyanın müxtəlif guşələrində torpaqlarımızın azadlığı canlarını qurban vermiş Vətən müharibəsi şəhidlərinin əziz xatirəsi yad edilib.  Azərbaycan Respublikasının İsveçrədəki Səfirliyinin heyəti yerli vaxtla saat 10:00-da (Bakı vaxtı ilə saat 12:00-da) diplomatik nümayəndəliyin önündə qoyulmuş güllər yanında unudulmaz şəhidlərimizin əziz xatirəsini bir dəqiqəlik sükutla yad edib.

 

isv3

isv4

Daha sonra səfirliyin nümayəndə heyəti İsveçrənin Lüsern şəhərinə səfər edib.

Tarix boyu müharibələrdə azadlıq və müstəqillik uğrunda canlarını fəda etmiş İsveçrə əsgərlərinin xatirəsinə həsr olunmuş İsveçrənin kədər və eyni zamanda qürur yaddaşını əks etdirən dünya şöhrətli “Can verən Aslan” tarixi abidənin üzərinə gül dəstəsi qoyulmuş, vətənimizin ərazi bütövlüyünün bərpası uğrunda həyatlarını fəda etmiş şəhidlərimizin əziz xatirəsi bir dəqiqəlik sükutla yad edilib.

isv1

Sözügedən abidənin ziyarəti bütün dünyada və hər bir ölkədə müstəqillik və azadlıq uğrunda həlak olmuş hərbçilərin xatirə rəmzi kimi qəbul edilir və onları məhz bu abidə qarşısında yad etmək bəşəri səviyyədə bir ənənəyə çevrilib.

9 -dən səhifə 133

Oxşar məqalələr