Fransızlar Avropada öz siyasətləri ilə həmişə fəxr ediblər. Bu siyasət ikiüzlü (double politique) olmasına baxmayaraq qarşısına qoyduğu məqsədə çatıb. Yəni, siyasətin mühüm atributu kimi alıb-aldatmaqda fransız siyasətçilər mahirdirlər. Üstəlik, bu məsələdə fransız qadınların rolu da danılmazdır. Məsələn, Jak Şirak arvadı Bernadetin milyonları sayəsində prezident kürsüsünə əyləşə bilib. Ondan sonra gələn Nikola Sarkozi 5 uşaq anası olan arvadını gənc müğənni qadına “uf” demədən dəyişib. Sarkozinin xələfi sosialist Olland da 3 övladının anasından ayrılıb və gənc qadınla evlənəndən sonra seçkilərdə qalib gəlib. Budur, onun ardınca Emmanuel Makron da nənəsi yaşda qadınla evləndikdən sonra prezident kürsüsünü ələ keçirib. Bu nədir, paradoks, yoxsa Fransada insanın öz mənəvi dəyərlərinə xəyanəti olan prezidentlik xarizması?
E.Makronun oktyabrın 14-də Azərbaycan və Ermənistan arasında sülh münasibətlərinin yaradılması sahəsində verdiyi bəyanat beynəlxalq arenada ciddi müzakirə mövzusu olub. Avropa Birliyinin rəhbərliyində yer alan ölkə başçısının faktları aydın tekstlə təhrif edərək məsuliyyətsiz fikirlər söyləməsi və bununla da iki dövlət arasında bağlanılması gözlənilən sülh müqaviləsinə balta çalması nəinki ara qarşdırmaq, həm də siyasi nihilizmdir.
Makronun Fransaya prezidentlik etdiyi 5 il ərzində gördüyü işləri ötən ilin payızında təhlil edən Marsel Qoş və onun həmmüəllifləri-jurnalist Erik Konan və filosof Fransua Azuvi belə nəticəyə gəliblər ki, Emmanuelin ilk prezidentlik mandatı dövründəki fəaliyyətinə görə onu fransız siyasətçilər tipologiyasına aid etmək olmaz. İki şərhçi – Emmanuel Tod və Pol Tibo isə iddia edirdilər ki, bizi (fransızları-müəl.) “uşaq idarə edir”. Təhlilçilər, sonda belə bir fikrə söyləyiblər ki, bu adamım məqsədi necə olur-olsun “birinci” olmaqdır. İlk baxışda elə görünür ki, bu məqsədin həyata keçirilməsi üsulunu Makron “ağzına gələni” danışmaqda görür. Amma Fransada erməni lobbiçiliyini və ermənipərəstlərin hakimiyyətə təsir mexanizmlərinin gücünü nəzərə alanda, məlum olar ki, Makron bu cür “sayıqlamağa” məcburdur. Çünki, Avropada belə bir zərb-məsəl var: “Pul hər şeyi həll edir”. Bu ilin əvvəlində Emmanuel Makronun ikinci dəfə Fransa prezidenti seçilməsinə inam elə də böyük deyildi. Amma birdən-birə bu adamın reytinqi seçicilər arasında qalxmağa başladı və o, seçkilərdə rəqibini üstələməyi bacardı. Şübhəsiz ki, bu işdə erməni diasporunun milyonları həlledici rol oynayıb. İndi də Makron ermənilərin milyonlarına görə onların çaldığı havaya oynamalıdır. Düzdür, fransızların siyasətində “ermənilik” amili mühüm yer tutur. Lakin daha bu qədər də yox! Çünki, Makron ağzına gələni danışmaqla təkcə özünü yox, ümumiyyətlə, Fransanın xarici siyasətini yandırıb, başqa sözlə, siyasətdə uşaq olduğunu işdə sübut edib.
Təsadüfi deyil ki, onun prezidentə yaraşmayan bəyanatəna görə Azərbaycanın dövlət başçısı tərəfindən kəskin tənqid olunub və bu, fransız siyasətçilər üçün aşkar biabırçılıqdır. Daha sonra isə Rusiya Federasiyası Təhlükəsizlik Şurasının sədr müavini Dmitri Medvedev "VKontakte" hesabında Makronun Rusiyanı Ermənistan-Azərbaycan sərhədində vəziyyəti qızışdırmaqla bağlı ittiham etməsinə cavab olaraq bildirib: "Makron əslində Rusiyanı günahlandırmadı, əksinə, özünə haqq qazandırdı. Fransanın özünün 1960-cı illərin sonundan bəri keçmiş müstəmləkələrində necə davrandığını xatırlamaq lazımdır. O, Fransanın Ermənistanı nə qədər çox sevdiyini şiddətlə deyir. Bununla o, müdrik və nəcib görünməyə çalışır. Son açıqlama açıq-aşkar erməni diasporunun rəğbətini qazanmağa hesablanıb”. “İyrənc müstəmləkə keçmişi, hazırda isə açıq-aşkar amerikapərəst mövqeyi üçün - (C'est une honte) ayıb olsun, cənab prezident!", - Medvedev hər iki dildə vurğulayıb.
Belə cəfəngiyyatla Fransa prezidenti rəhbərlik etdiyi ölkəni Qafqazdan uzaqlaşdırıb. Bu,öz yerində. Üstəlik, siyasətdə makronizm Fransanın imicinə mənfi mənada güclü zərbə endirib. Üçüncüsü, daha Ermənistanın Fransa adlı havadarı yoxdur. Ona görə ki, Azərbaycan onun regiona uzanan əl-qolunu bağlayıb. Nəhayət, əgər Makronda bircə faizlik siyasətçi dərrakəsi varsa, o, Azərbaycandan üzv istəyib, səhvini boynuna almalıdır. Əks təqdirdə, o, artıq siyasi ölüdür. Axı, bütün dünya onun fəaliyyətini izləyir və qiymətləndirir. Sözünü tez-tez dəyişənlərə, indiki məqamda makronizmə beynəlxalq aləmdə nə hörmət var, nə də etibar! Bu, sadəcə axmaqlıqdır!
Novruz Novruzbəyli
Azad VP-nın Siyasi Şurasının sədri

ABŞ Konqresinin Nümayəndələr Palatasının spikeri Nensi Pelosinin Ermənistanda coşqu ilə qarşılanan son səfərinin eyforiyası qısa zamanda siyasi məyusluqla əvəzlənib. Əvvəlcə məlum olub ki, N.Pelosinin yaşının bu çağında okeanın o tayından durub İrəvana gəlməsi heç də “ermənilərin qaş-gözlərinə aşiq” olmaqdan yox, Amerikadakı erməni milyarderlərin 120 milyon dollarından qaynaqlanır. Sonra da aydınlaşıb ki, bu səfərin nə demokratiyaya, nə də erməni məsələsinə aidiyyəti var. Nəticədə Ermənistanda Pelosinin səfərini az qala “qələbə” kimi qiymətləndirənləri dərin məyusluq bürüyüb.
Erməni politoloq Razmik Akopcanyan “armenianreport.com” saytına yazdığı “Pelosinin səfərinin hər şeyi dəyişəcəyi haqda nağıla inanmaq lazım deyildi” adlı məqaləsində erməni məyusluğunun iç üzü açılır. Və haqlı olaraq Azərbaycanın yürütdüyü xarici siyasətin bu işdə həlledici rol oynhadığı etiraf edilir.
Məsələ burasındadır ki, Rusiyanın Ermənistana havadarlığı artıq keçmişdə qalıb. Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyan yeni havadar axtarışları ilə üzünü Amüerikaya və Avropaya tutub. Amma bu ərəfədə Qərbdə verilən qərarlar və Azərbaycan liderinin Avropaya səfərləri zamanı baş verənlər Paşinyanın, yumşaq desək, “burnunu əzib”. Razmik Akopcanyan məqaləsində yazır: “İki şey var ki, şərhsiz qala bilməz. ABŞ yeni sanksiyalar tətbiq edib. Bu dəfə təkcə Rusiya və Belarusa qarşı deyil. Artıq Ermənistanın ABŞ sanksiyalarına məruz qalan fiziki və hüquqi şəxslərinin siyahısı dərc olunub. Və bu yalnız narahatlıq doğurmur, bu, sadəcə təhlükəlidir. Hakimiyyətyönlü ruporların Azərbaycanın Rusiya ilə paralel idxalla məşğul olduğunu, müharibə üçün silah tədarük etdiyini və ümumiyyətlə, sanksiyalardan yan keçərək Rusiya qazını Avropaya satacağını iddia etməsi hamımızın yadındadır. Hamımız bunu gördük, eşitdik və buna sevindik. Amma yenə aldandıq. Azərbaycana qarşı heç bir sanksiya yoxdur”.
Erməni cəmiyyəti düşünürmüş ki, Pelosi gəldisə, hər şey dəyişəcək, ABŞ Azərbaycana sanksiya tətbiq edəcək və ermənilər bu amildən istifadə edərək Azərbaycana hücuma keçəcəklər. Bəs, əvəzində nə baş verdi?!
Akopcanyan qeyd edir: “Əksinə, qonşu ölkənin prezidenti Bolqarıstana, Gürcüstana səfər edir, orada onun ünvanına çoxlu tərifli sözlər eşidir, yeni iqtisadi vədlər verir. Təəssüf ki, indi Avropanın neftə, qaza, elektrik enerjisinə ehtiyacı var. Əliyev isə bütün bunları Avropa ölkələrinə verəcəyini vəd edir. Üstəlik, tədarükü xeyli artıraraq! Xüsusilə, şənbə günü Bolqarıstanın paytaxtı Sofiya şəhərində Yunanıstan-Bolqarıstan qaz birləşdiricisinin (IGB) açılış mərasimi olub”.
Ermənistanın siyasi elitasını da yandıran budur. N.Pelosiyə xərclənən milyonların havaya sovrulmağı bir yana, avropalılar, xüsusən də Yunanıstan Azərbaycanla əlaqələrin genişlənməsindən sevincək olublar, başqa sözlə, Azərbaycanla iqtisadi əlaqələrini gücləndiriblər.
Azərbaycan sürətlə Avropanın etibarlı qaz tədarükçüsünə çevrilir. Bu rolun arxasında isə nüfuzun artması, daha çox gəlir əldə etməklə iqtisadi və hərbi gücün artırılması, azərbaycanlıların həyat şəraitinin daha da yüksəldilməsi və təbii ki, Ermənistan üzərində hərbi-siyasi üstünlüyün güclənməsidir.
R.Akopcanyan təmsil etdiyi cəmiyyətə sual verir: “Belə bir şəraitdə ABŞ-ın Azərbaycana qarşı sanksiyalarını necə gözləmək olar?! Aydındır ki, etməyəcəklər. Və bizə əksini söyləyən bütün Amerika siyasətçiləri sadəcə yalan danışdılar. Amma istənilən yalana inanmağa hazır olanlara yalan danışırlar. Deməli, problem daha çox özümüzdədir. Bunu ABŞ Konqresinin Nümayəndələr Palatasının spikeri Nensi Pelosinin Ermənistanda coşqu ilə qarşılanması nümunəsi də sübut edir”.
İndi biz Ermənistan siyasilərinə sual edirik: “Aldana-aldana hara getdiyinizi bilirsinizmi?! Revanşizmdən uzaqlaşmaqdan başqa yolunuzun qalmadığını dərk etmirsinizmi?”.
Mətbuat xəbər verir ki, Ermənistan hakimiyyəti yeni hərbi təchizata başlayıb. Yalana aldananları həqiqi ölümə göndərmək fayda verməz, Azərbaycanın təkliflərini qəbul etmək isə, bizə düşmən olsalar da, ermənilərin xilas yolu olar. Yeri gəlmişkən, Nikol Paşinyanın həyat yoldaşı Anna Akopyanın baş redaktor olduğu “Haykakan Jamanak” qəzeti sülh sazişinin bağlanması üçün Bakının İrəvana irəli sürdüyü şərtləri dərc edib. Qəzetin yazdığına görə, aşağıdakı şərtlər irəli sürülüb: Qarabağ ərazisində qanunsuz erməni hərbi birləşmələrinin ləğvi; Qarabağın sıfır statuslu Azərbaycanın ayrılmaz hissəsi kimi tanınması, yəni. heç bir muxtariyyət olmadan; Zəngəzur dəhlizinin açılması; 1919-1920-ci illərin xəritələrinə əsasən delimitasiya və demarkasiya prosesinə başlamaq; Birinci Qarabağ müharibəsi zamanı itkin düşmüş 4000 azərbaycanlının taleyinə aydınlıq gətirildi.
Nəşr qeyd edir ki, Azərbaycanla hərtərəfli sülhə nail olmaq üçün bu tələblər ya yerinə yetirilməli, ya kompromis tapılmalıdır, ya da Bakı onlardan əl çəkməyə məcbur edilməlidir. Ermənilərin isə yalnız birinci yola əməl etmək imkanları var.

Novruz Novruzbəyli
Azad Vətən Partiyası Siyasi Şurasının sədri

27 sentyabr Anım günündə dünyanın müxtəlif guşələrində torpaqlarımızın azadlığı canlarını qurban vermiş Vətən müharibəsi şəhidlərinin əziz xatirəsi yad edilib.  Azərbaycan Respublikasının İsveçrədəki Səfirliyinin heyəti yerli vaxtla saat 10:00-da (Bakı vaxtı ilə saat 12:00-da) diplomatik nümayəndəliyin önündə qoyulmuş güllər yanında unudulmaz şəhidlərimizin əziz xatirəsini bir dəqiqəlik sükutla yad edib.

Daha sonra səfirliyin nümayəndə heyəti İsveçrənin Lüsern şəhərinə səfər edib.

Tarix boyu müharibələrdə azadlıq və müstəqillik uğrunda canlarını fəda etmiş İsveçrə əsgərlərinin xatirəsinə həsr olunmuş İsveçrənin kədər və eyni zamanda qürur yaddaşını əks etdirən dünya şöhrətli “Can verən Aslan” tarixi abidənin üzərinə gül dəstəsi qoyulmuş, vətənimizin ərazi bütövlüyünün bərpası uğrunda həyatlarını fəda etmiş şəhidlərimizin əziz xatirəsi bir dəqiqəlik sükutla yad edilib.

Sözügedən abidənin ziyarəti bütün dünyada və hər bir ölkədə müstəqillik və azadlıq uğrunda həlak olmuş hərbçilərin xatirə rəmzi kimi qəbul edilir və onları məhz bu abidə qarşısında yad etmək bəşəri səviyyədə bir ənənəyə çevrilib.

Dünyanın siyasi isteblişmentində Rusiyanın Ukraynaya təcavüzkarlığı barədə ikimənalı fikirlər, demək olar ki, yoxdur. Çünki, prezident Putin “xüsusi əməliyyat” adlandırsa da, başqa ölkənin ərazisinə bu cür soxulmağın işğalçılıq müharibəsindən başqa adı yoxdur. Bir çox siyasi analitiklər Putini günahlandıraraq onun səhv etdiyini bildirir. Ancaq, fikrimizcə, Rusiya prezidentinin alternativ yolu yox idi. Yəni, Ukraynanın dünya güclərinin Qərb cəbhəsinə qoşulması Rusiya imperiyasının parçalanmasının növbəti mərhələsi demək idi. Donbasın, Luqanskın, habelə Krımın ilhaqı, əslində, Ukraynanın məhvinə yox, Rusiyanın indiki sərhədlər daxilində qorunub saxlanmasına hesablanmış addımdır. Bəlkə də Putin necə bir çətin yola girdiyinin fərqində idi. Lakin o, bu addımı atmalı idi ki, ölkədaxili mümkün iğtişaşların qarşısını ala bilsin. Kreml siyasətçilərinin səhvi onda idi ki, onlar imperiyanın dağılması ya görmürdülər, ya da görmək istəmirdilər. Səhvin ana xətti budur. Köməkçi xətlər isə beynəlxalq birliyin bu işğala qarşı əlbir olacağını proqnozlaşdıra bilməməkdən irəli gəlir.
Artıq demək olar ki, Rusiya-Ukrayna müharibəsinin kulminasiya nöqtəsi geridə qalıb. Ukrayna dərin bataqlığa çevrilib. Və bu bataqlığın ilk qurbanı Rusiyadır. Bu günlər prezident Vladimir Putinin Rusiyada qismən səfərbərlik həyata keçirməsi uğursuzluğun açıq etirafıdır. Bu etirafın arqumenti isə əhalinin böyük əksəriyyətinin səfərbərlikdən yayınması, başqa sözlə, müharibənin əleyhinə çıxmasıdır. İnformasiya kanallarının yaydığı məlumata görə, 300 min nəfərin səfərbərliyə alınacağı planlaşdırılan aksiyanın ilk həftəsində artıq 261 min nəfər rusiyalı kişi xaricə qaçıb. "Mash" teleqram kanalı isə Rusiyanın İrkutsk vilayətinin Ust-İlimsk rayonundakı hərbi komissarlıqda baş vermiş silahlı insident barədə məlumat yayıb. Hadisə zamanı səfərbərliyə cəlb olunan 25 yaşlı Ruslan Zinin hərbi komissar Aleksandr Yeliseyevi güllələyib. Ağır yaralanan hərbi komissar xəstəxanaya yerləşdirilib.
Ukrayna Silahlı Qüvvələrinin Baş Qərargahının 25 sentyabr məlumatında bildirilir ki, Rusiya komandanlığı itki vermiş bölmələrini yenidən təchiz etmək üçün hərbi personalı təlim keçmədən birbaşa təmas xəttinə səfərbər edir: “Rusiya silahlı qüvvələrinin komandanlığı yeni gələnləri birbaşa təmas xəttinə qaytarmaq üçün təlim keçmədən hərbi heyəti səfərbərliyə göndərir. Bu, düşmən hərbi
qulluqçularının mənəvi-psixoloji vəziyyətinin səviyyəsinin və vəzifələrini yerinə yetirmə keyfiyyətinin azalmasına əhəmiyyətli dərəcədə təsir göstərir”.
Bütün bu faktlar Rusiyanın daxilində ciddi iğtişaşların baş qaldıracağı ehtimalını artırır. Belə olarsa, onda Rusiyanın subyektlərində suverenlik haqda şüarların meydana çıxması qaçılmaz olacaq. Axı, batan gəmidə kim qalmaq istəyər?!
Novruz Novruzbəyli
Azad Vətən Partiyası Siyasi Şurasının sədri